Hoe moet je, als recensent, je eigen verwachtingen inschalen, wanneer twee van je voorkeurartiesten samen een duo-plat uitbrengen? Ik vond dat best een beetje moeilijk, en met reden: ik schreef recent in niet mis te verstane bewoordingen over Symbio, het project waarin Johannes een tandem vormt met accordeonist Lars Emil Öjeberget en van wie hun “Endeavour”-plaat regelrecht naar de top van mijn recente CD’s ging. In een iets verder verleden, mocht ik het al wel eens hebben over Kantele-genie Maija Kauhanen, die beetje bij beetje haar eigen kracht als vocaliste schijnt te ontdekken, met een geweldige “Menneet” tot gevolg. Haar mocht ik al een paar keer live meemaken, zowel solo als met Okra Playground en het minste dat ik dààrover kan zeggen, is dat dat telkens indrukwekkende avonden waren.

De verwachtingen bij dit duo-album zijn dan ook torenhoog en, nu ik de plaat een flink aantal draaibeurten gegeven heb, kan ik niet zeggen dat ik teleurgesteld ben, wel integendeel. Hij is Zweed, zij Finse en ze ontmoetten elkaar voor het eerst toen zij als uitwisselingsstudente naar Stockholm verkaste. Zoals dat gaat, probeerden ze samen wat muziek te maken en dat bleek te klikken. Twee jaar later ging hij op zijn beurt in Helsinki studeren en kruisten hun paden opnieuw en werden de contacten heraangeknoopt en dat was eigenlijk de start van een regelmatiger samenwerking. Enkele schuchtere pogingen tot samen concerteren maakten dat ze allebei overtuigd geraakten van de zin van verdere en dieper samenwerking en dat vormde dat weer de aanzet tot wat vandaag deze plaat geworden is.

De titel daarvan is allerminst toevallig gekozen: ze beseften allebei dat ze eigenlijk een soort trekvogels zijn, die op gezette tijdstippen hun grenzen overstijgen en elders gaan evolueren, maar, als de tijd rijp is, vinden ze ook weer de weg terug. Wat ze in de tussentijd bijgeleerd hebben en hoe ze beiden los van elkaar geëvolueerd zijn, wordt vertaald in de muziek die ze nu samen maken en waarvan de combinatie beider eigenheid bewaart en tegelijk inschrijft in het product van de samenwerking.

Hier krijgt één en ander vorm in nummers als opener “Birds of Passage”: muziek is hun gids en opent deuren naar verbinding met anderen en tegelijk wordt de band met de eigen afkomst nooit vergeten. Daar is “Mother’s Song” een fraai voorbeeld van. In “The Dark Valley” wordt de situatie van een vriend vormgegeven. Die heeft het moeilijk om de weg te vinden en zijn eigen leven in handen te nemen. “The Island” is de plaats waar de trekvogels kunnen rusten en energie op te doen voor de verdere tocht. Een verhaal van Astrid Lindgren is de basis voor “Side by Side”: als je samen op weg gaat en zij-aan-zij door het leven gaat, kan je heel veel moeilijkheden overwinnen. “First Flight” is herkenbaar: op een dag word je verondersteld zelf te leren vliegen en de wereld te gaan ontdekken. Dat verloopt niet altijd vlekkeloos noch zonder moeilijkheden, maar proberen en blijven proberen helpt, als je succesvol op eigen vleugels wil vliegen. Dat is dan weer het thema van “Your Wings Will Carry”: heb vertrouwen, omring je met vrienden en familie en je zal veilig kunnen terugvliegen.

De instrumenten van Maija en Johannes -en ik reken haar stem daartoe- vloeien wonderlijk mooi samen: haat kantele, zijn draailier…het haakt vlekkeloos in elkaar en deze plaat zorgt voor een kleine veertig minuten onverholen luisterplezier. Een mens kan alleen maar hopen dat één of andere programmator hier dit duo wil laten overkomen, want dat een dubbelconcert van dit duo een memorabele avond oplevert, daarvoor steek ik mijn hand in het vuur.

(Dani Heyvaert)